Je mobiel roept!
Voorrang aan je mobiel! ???
Op mijn pad kwam een onderzoekje naar het gebruik van de mobiele telefoon onder medewerkers in een bedrijf van formaat. Het is een onderwerp dat ook mijn moeder en mij bezig houdt, wetende dat zij de meest vreselijke ziekte met al haar kracht heeft moeten bevechten. Een stukje uit het interview vind ik toch echt wel de moeite waard om te delen. Al is het alleen maar omdat ik hoop dat men begrijpt dat er meer dingen op de wereld belangrijk zijn in ons nieuwe ‘sociale tijdperk’.
‘Ik zou graag zien dat dit thema in onze samenleving en ook binnen onze organisatie leidt tot reflectie’. ‘Begrijp me goed, ik ben ook erg bij met alle mobiele middelen en zie er absoluut de voordelen van in’, aldus … (mijn moeder). ‘Maar er zijn in rap tempo ook hele vreemde effecten ontstaan’. Hiermee bedoelt ze dat mensen die met elkaar in gesprek zijn, het volkomen normaal lijken te vinden om dat contact te onderbreken voor een piepje van hun mobiele telefoon. Onwillekeurig, misschien zelfs onbewust, wordt eerst bekeken wat de oproep inhoudt. In een gunstig geval nog met ‘een vlugge sorry’ naar de gesprekspartner… maar vaak ook niet.
Wie de schoen past, trekt hem aan
….
Ik zou graag zien dat mensen nadenken over wanneer, waarom en in welk gezelschap, je voorrang geeft aan je mobiele telefoon. ‘Als je iets echt belangrijks verwacht, dan kondig je dit toch aan?’, gaat mams verder. Het gaat dan niet over de mensen die continu bereikbaar moeten zijn of mensen die op drukke werkplekken hun mobiele telefoon zakelijk gebruiken om een gesprek op een rustigere plek verder te voeren. Het gaat haar om het te pas en te onpas. ‘Het is me zelfs een paar keer overkomen dat mensen na mijn ziekte, bij terugkomst op kantoor aan mij vroegen; “Hi …., hoe is het?” en dan hun telefoon weer beantwoorden, voor ik twee zinnen verder was. Dat heeft me geraakt. Mensen hebben dat dan zelf niet eens door’.
Multi-tasken en bereikbaarheidsdruk
Ook in groepen, bijvoorbeeld aan de lunchtafel, tijdens lezingen of vergaderingen, nemen mensen hun telefoon steeds weer snel, kort of lang, ter hand. Je hebt dan geen idee wat zo iemand nou zit te doen. Waar is dan de focus? En het respect voor de spreker? vraagt ‘mijn mam’ zich af. Het heeft ook te maken met multi-tasken en bereikbaarheidsdruk. Dat ervaart ze zelf ook.
De kwantiteit van contactmomenten gaat zo ten koste van de kwaliteit. De mobiele telefoon krijgt vaak voorrang op het live contact tussen mensen. Een tip van haar: ‘Wat ik graag wil zeggen; loop eens wat vaker bij elkaar langs. Lichaamstaal en oogcontact is zo belangrijk in communicatie, dat doe je niet af met icoontjes als smiley’s in een sms.’
En ik ben toevallig beretrots op mijn mams!
